دکتر فردوس نظری؛

باز هم علیرغم تمام هشدارهای هواشناسی، بارش شدید باران پاییزی، من و تمام هم شهریهایم را غافلگیر کرده. گروههای مختلف را چک میکنم. فیلمهای مختلف از تجمع آب در خیابانها و حتی سرریز فاضلاب در خانه ها، در گروهها دست به دست میشود. خیلی از اشناها، در حال فرستادن عکس و فیلم از اوضاع نابسامان شهر در این تاریخ خاص هستند. در این چند روز در همه گروهها حرف از تاریخ خاص و به اصطلاح لاکچری نُهِ نُهِ نود و نه است. یکی از دوستانم که متخصص زنان است، در گروه دوستان، از ۲۴ عمل  سزارینی نوشته که از دیشب تا امروز انجام داده، ان هم کجا، در شهر قم. و در گروه بحث در مورد مسایل فرهنگی بالا گرفته.

دکتر بابک زمانی؛

دیروز یکشنبه بود و بعد از حدود یک سال با بچه‌ها بخش را راند کردیم. در طول سال گذشته بخش مغز و اعصاب تعطیل و مکان فیزیکی آن به بخش کرونا اختصاص یافته بود. نمی‌دانم به‌ خاطر بی‌فایده‌بودن این عضو و این سیستم است یا چیز دیگر؛ ولی همواره در بحران‌ها اول از همه بخش مغز و اعصاب را تعطیل می‌کنند. زمان جنگ هم همین‌طور بود. راند بخش یکی از اصیل‌ترین و تاریخی‌ترین آیین‌ها در یک بیمارستان آموزشی است؛ هرچه مکتب آموزشی در آن بیمارستان دیرپاتر، راند‌ها هم منظم‌تر و پربارتر. راند بخش مصداق و نمونه‌ای است از کاربست عقل جمعی در عمل! همه پزشکان و گاه پرستاران بر بالین تک‌تک بیماران بستری حاضر می‌شوند و راند می‌کنند؛ یعنی دور می‌زنند و‌ مسائل بیمار را از همه جوانب بررسی می‌کنند.

دکتر بابک زمانی 

رییس سابق انجمن سکته مغزی ایران 

عضو هیات مدیره و نماینده خاورمیانه در سازمان جهانی سکته مغزی 

امسال هم روز جهانی سکته مغزی فرا رسید. بحران کرونا بر درمان سکته مغزی سایه‌انداز نشد، بلکه در جریان کرونا هم درمان سکته مغزی برجستگی‌ای بیش از پیش یافت. درست است که بسیاری از بیماران سکته مغزی از خوف کووید ۱۹ به بیمارستان‌ها مراجعه نکردند و این هم صحیح است که شاید کووید ۱۹ با کاهش رفت‌وآمد و‌کاهش آلودگی هوا در دراز مدت نقشی در کاهش سکته مغزی داشته باشد، اما سکته مغزی به‌عنوان یک بیماری واقعی و ‌اورژانسی غیرقابل‌انکار همواره رخ مینماید، بخصوص که کووید ۱۹ بسیاری از درمان‌های با اولویت کمتر را از بیمارستان‌ها و‌مراکز درمانی بیش از پیش رانده است. حالا در کنار بار سنگین بیماران مبتلا به کرونا که بیمارستان‌ها را آکنده‌اند بیماران سکته مغزی هستند که هر از چندگاه از راه می‌رسند و چاره‌ای جز بستری کردن ایشان نیست.